Dienst gemist

Wim Grandia (Alphen aan den Rijn, 1961) is een Nederlandse voorganger en voormalig medewerker van de Evangelische Omroep.

Grandia groeide op in een christelijk gezin en maakte op zijn zeventiende een keuze voor het christelijk geloof. In 1980 kwam hij bij de Evangelische Omroep te werken. Grandia was eindredacteur van de Ronduit-club, de jongerentak van de Evangelische Omroep; Ronduit Praise is een van zijn bedenksels. Grandia is zowel als aanbiddingsleider en als spreker hieraan verbonden geweest. Vanaf 1982 was hij ook betrokken bij de organisatie van de EO-Jongerendag. In die tijd was hij daar ook driemaal spreker.

In oktober 2006 kwam Grandia te werken als voorganger bij de Evangelische Gemeente Jozua in Dordrecht. Sinds juli 2014 is hij voorganger af en heeft sindsdien een eigen bureau waarmee hij kerken wil ondersteunen en advisiseren.

Grandia is een veelgevraagd spreker in kerken en op jeugdgroepen. Ook spreekt hij regelmatig op christelijke conferenties. In 2012 werd hij op het laatste moment voor de vierde keer gevraagd om op de EO-Jongerendag te spreken, nadat de geboekte spreker (Martin Brand) door een hartstilstand was getroffen.

Samen met zijn vrouw Gees Grandia-de Heer kreeg hij vijf kinderen. Zijn vrouw overleed op 4 april 2009 aan kanker. In het voorjaar van 2011 trouwde Grandia met Sonja Splinter.

Sinds september 2014 is Wim als interim gemeenteopbouwwerker verbonden aan Berea De Maten. 

Edward de Kam is directeur van Youth for Christ. 'Ik zou het liefst willen dat alle jongeren God zouden leren kennen. Maar opdringen kun je niks.'

Volgens Edward de Kam zijn jongeren het leukste wat er is. 'De media zet jongeren vaak weg als probleemjongeren, hangjongeren enzovoorts. Maar er zijn ook ontzettend veel gewoon leuke jongeren. Met 85% gaat het hardstikke goed. Jongeren staan vaak op een kruispunt in hun leven. Ze zijn dynamisch. Ik heb wat dat betreft een "gouwe job"!'

De Kam ontmoette God zelf voor het eerst toen hij door een vriend meegenomen werd naar een bijbelstudieclubje in Rotterdam. 'Daar zaten zo'n twintig studenten bij elkaar in een bomvol flatje. Ze hadden lol en tapten de beste moppen die ik in lange tijd gehoord had. Er ging iets vanuit. Die gasten hadden een diep vertrouwen, een rust van binnen. Dat wilde ik ook wel!'

Sinds hij gelooft ervaart De Kam inderdaad dezelfde vrede. 'Die rust, dat vertrouwen gun ik iedereen. Zeker de jongeren waarmee wij te maken hebben. Het zou fantastisch zijn als ze allemaal God leren kennen. Maar je mag nooit gebruik maken van hun zwakte en hen het geloof opdringen. Bekering kunnen we niemand, dat doet God alleen.'

(c) Evangelische Omroep